Chemische recycling: uitdaging voor EU

Echa rapport

Rekening houdend met de huidige niveaus van plasticvervuiling en het potentieel dat schadelijk is voor de menselijke gezondheid en het milieu, heeft ECHA het rapport “Chemical recycling of Polymeric Materials from Waste in the Circular Economy” gepubliceerd. Dit rapport gaat in op de huidige stand van kennis over chemische recycling van polymeren materialen uit afval en de mogelijke rol ervan bij het aanpakken van plasticvervuiling.

 

Twee hoofdmethodologieën

Met het oog op het bereiken van een globale en multidisciplinaire visie, heeft de studie chemische recycling aangepakt met behulp van twee hoofdmethodologieën:

• Literatuuroverzicht: herziening van 229 onderzoeks- en grijze literatuurbronnen die sinds 2015 zijn gepubliceerd om de meest recente informatie te verzamelen en te analyseren.
• Consultatie door deskundigen: de auteurs van de studie hebben 22 experts op het gebied van chemische recycling geïnterviewd, met als doel “de informatie in de beoordeelde literatuur aan te vullen en te kruisen door middel van deskundig oordeel”.

Het resultaat van deze uitgebreide onderzoeksfase is een tekst die ingaat op de belangrijkste variabelen die betrokken zijn bij chemische recycling. Denk aan beschikbare technologieën, afvalstromen, volgsystemen of beleidsontwikkelingen. Een aantal conclusies en aanbevelingen die hieruit getrokken worden, worden hieronder samengevat.

 

Belangrijkste conclusies en mogelijke oplossingen

• Het gebrek aan duidelijkheid in chemische recyclingterminologie leidt tot verwarrende conclusies over de mogelijke rol van chemische recycling in de circulaire economie, waarvoor harmonisatie van chemische recyclingterminologie nodig is. Papers, rapporten en regelgevende documenten moeten altijd de chemische opwerkingstechnologieën specificeren die onder hun toepassingsgebied vallen.
• Chemische recyclingtechnologieën (pyrolyse, vergassing en chemolyse) verschillen in hun potentieel om bij te dragen aan de circulariteit van kunststoffen, dus hun potentieel moet per geval worden beoordeeld om verkeerde generalisaties van voor- en nadelen te voorkomen.
• De bevindingen van de geïdentificeerde onderzoeken bieden geen solide basis om conclusies te trekken over het lot van zorgwekkende stoffen (SVHC) in alle gevestigde chemische recyclingprocessen. Om gefundeerde conclusies te trekken, moeten onderzoeken in chemische recyclingfabrieken worden uitgevoerd.
• Regelgevingskwesties op het gebied van chemische recycling worden momenteel niet besproken in wetenschappelijke artikelen. De kansen en uitdagingen van de REACH-verordening en andere wetgeving op het gebied van chemicaliën, afval en productveiligheid blijven echter specifiek voor elke chemische recyclingtechnologie. En het is dat als plastic afval, in plaats van te worden vernietigd en weggegooid, opnieuw in de economie terechtkomt, hetzij als gerecycleerd materiaal dat in nieuwe producten wordt verwerkt of om als secundaire grondstof op de markt te worden gebracht, de REACH-verordening wordt toegepast om de veiligheid van het nieuwe product te garanderen .
• Digitale technologieën, met name blockchaintechnologie, dragen bij aan het verbeteren van de traceerbaarheid van zorgwekkende stoffen bij recycling. De implementatie ervan vereist echter aanzienlijke interorganisatorische en organisatorische inspanningen.

Bron: ECHA
Lees ook: Omgekeerde ontwikkeling van import en export

Voorbehoud
Deze informatie is met de grootst mogelijke zorg samengesteld, in sommige gevallen uit verschillende informatiebronnen. (Interpretatie)fouten zijn niet uitgesloten. Er kan dus geen enkele wettelijke verplichting aan deze tekst worden ontleent. Iedereen die met dit onderwerp te maken krijgt, heeft zelf de verantwoordelijkheid om zich in de materie te verdiepen!