Nieuwe Europese definitie van nanomaterialen
Nieuwe Europese definitie van nanomaterialen – De Commissie zal het in al haar regelgevende teksten gebruiken en het zal verplicht zijn in officiële documenten op Europees niveau.
De Europese Commissie verduidelijkt de definitie van nanomaterialen in een nieuwe aanbeveling. De nieuwe aanbeveling is het resultaat van de Strategie voor duurzame chemische stoffen. Het ondersteunt een samenhangend EU-regelgevingskader voor nanomaterialen en helpt de wetgeving in alle sectoren op één lijn te brengen. De nieuwe definitie moet worden gebruikt in EU- en nationale wetgeving, beleid of onderzoeksprogramma’s.
Wat zijn nanomaterialen
Nanomaterialen bestaan uit verschillend gevormde kleine deeltjes die niet groter zijn dan honderd nanometer. Ongeveer duizend keer kleiner dan de dikte van een menselijke haar. Als gevolg daarvan hebben nanomaterialen specifieke eigenschappen en worden sommige daarvan door de industrie en in producten geëxploiteerd. Vanwege deze eigenschappen zijn nanomaterialen onderworpen aan specifieke regelgeving. Zowel in de algemene wetgeving inzake chemische stoffen (REACH) als in de sectorale wetgeving betreffende het gebruik ervan in bepaalde producten. Denk aan biociden, cosmetica of levensmiddelen.
Waarom definitie wijzigen?
De nieuwe definitie vervangt de oorspronkelijke definitie van 2011. De wijzigingen zijn ontwikkeld na een uitgebreide evaluatie en moeten een eenvoudigere en efficiëntere toepassing mogelijk maken, maar zullen geen significante gevolgen hebben voor de reikwijdte van de geïdentificeerde nanomaterialen.
De risico’s van nanomaterialen
De specifieke eigenschappen van nanomaterialen zijn een grote stimulans voor innovatie, maar kunnen ook de toxiciteit van het materiaal verhogen of andere procedures voor veilig gebruik vereisen. Daarom zijn in diverse EU-wetten aanvullende nanomateriaalvoorschriften opgenomen. Om te zorgen voor een adequate gegevensverzameling, risicobeoordeling en – in geselecteerde gevallen – om via etikettering van producten de consument te informeren over de aanwezigheid van nanomaterialen. Het besluit om al deze bepalingen in werking te stellen, is gebaseerd op de toegepaste definitie van nanomateriaal.
Alle sectoren op één lijn te brengen
In de EU-wetgeving inzake levensmiddelen en cosmetische producten bestaan nog steeds afzonderlijke definities van nanomaterialen. In andere EU-wetgeving (bv. REACH, de verordening inzake biociden, de verordening inzake medische hulpmiddelen) en sommige nationale wetgevingen daarentegen wordt al – juridisch bindend! – gebruik gemaakt van de gemeenschappelijke definitie uit Aanbeveling 2011/696/EU van de Commissie. Na deze bijwerking streeft de Commissie ernaar de herziene definitie te gebruiken om de wetgeving in alle sectoren op één lijn te brengen.
Bron: website Europese Unie
Lees ook: Gevarenclassificatie Glyfosfaat niet gewijzigd
Voorbehoud
Deze informatie is met de grootst mogelijke zorg samengesteld, in sommige gevallen uit verschillende informatiebronnen. (Interpretatie)fouten zijn niet uitgesloten. Er kan dus geen enkele wettelijke verplichting aan deze tekst worden ontleent. Iedereen die met dit onderwerp te maken krijgt, heeft zelf de verantwoordelijkheid om zich in de materie te verdiepen!
Trackbacks/Pingbacks