Reach: Het doel van beperking en autorisatie – Volgens REACH zijn autorisatie en beperking twee krachtige instrumenten die zijn ontworpen om het gebruik en het op de markt brengen van schadelijke chemicaliën te controleren. Hoewel hun mechanismen anders werken, vullen ze elkaar aan om de gezondheid te beschermen, het milieu te beschermen, de concurrentie te versterken en ervoor te zorgen dat bedrijven op een gelijk speelveld kunnen opereren.

Het uiteindelijke doel van autorisatie is om zeer zorgwekkende stoffen (SVHC’s) die op de kandidaatslijst zijn geplaatst te vervangen door veiligere alternatieven wanneer dit technisch en economisch haalbaar is.

Reach: Het doel van beperking en autorisatie

De regels in het algemeen

ECHA voegt normaal twee keer per jaar nieuwe chemicaliën met gevaarlijke eigenschappen toe aan de kandidaatslijst. Van die lijst beveelt het Agentschap regelmatig stoffen aan die prioriteit moeten krijgen voor autorisatie aan de Europese Commissie. Deze commissie beslist uiteindelijk over opname in de REACH-autorisatielijst. Zodra de stof is toegevoegd aan de autorisatielijst, krijgt deze een laatste aanvraagdatum en een ‘sunset date’. Dat is een datum waarna bedrijven de chemische stof niet mogen gebruiken of op de markt mogen brengen tenzij ze toestemming hebben gekregen van de Commissie of het gebruik ervan is vrijgesteld van autorisatie.

 

Exclusief geldig binnen Europese Economische Ruimte

Elke beslissing om een ​​vergunning te verlenen of te weigeren is alleen van toepassing binnen de Europese Economische Ruimte (EER). Dit betekent dat in Europa geïmporteerde artikelen nog steeds schadelijke chemicaliën op de autorisatielijst kunnen bevatten.

 

Gebruik SVHC’s in artikelen beperken

Om een ​​brede en effectieve bescherming van de burger en het milieu te garanderen, screent en onderzoekt ECHA systematisch of de stoffen uit de autorisatielijst – die in voorwerpen worden gebruikt – een risico vormen dat met een beperking moet worden gecontroleerd. Aangezien deze autorisatie zich  beperkt tot stoffen in voorwerpen die zijn vervaardigd binnen de EER, maar niet het gebruik van geïmporteerde voorwerpen die deze stof bevatten, is het idee dat mogelijke beperkingen ook geïmporteerde voorwerpen zouden moeten omvatten.

 

De procedure

Het onderzoek gaat van start nadat de laatste datum voor het aanvragen van autorisatie is verstreken en zal ook worden uitgevoerd als er geen aanvragen voor voortgezet gebruik zijn ontvangen. Indien ECHA – na zijn gegevensverzameling en een verzoek om bewijs van belanghebbenden – een potentieel risico identificeert dat niet voldoende wordt beheerst, zal het beginnen met het opstellen van een beperkingsvoorstel om het gebruik van de stof in voorwerpen te beperken. Het voorstel kan pas worden ingediend na de betreffende ‘sunset date’.

 

Wel of niet gevaarlijk

Als er geen beperking nodig is of als het Agentschap concludeert dat de SVHC niet in artikelen voorkomt, stelt het Agentschap een kort rapport op en publiceert dit op zijn website. Het definitieve besluit of een stof al dan niet aan beperkingen onderhevig is neemt de Commissie samen met de lidstaten. Tot slot worden alle aan beperkingen onderworpen stoffen opgenomen in bijlage XVII bij REACH (restrictielijst).

 

Case study: vier ftalaten

Nadat de laatste aanvraagdatum voor autorisatie was verstreken in augustus 2013, begon ECHA met het onderzoeken van de risico’s van vier ftalaten: bis (2-ethylhexyl) ftalaat (DEHP), benzylbutylftalaat (BBP), dibutylftalaat (DBP) en diisobutylftalaat (DIBP). Alle vier zijn geclassificeerd als giftig voor de voortplanting en er is bevestigd dat ze hormoonontregelende effecten hebben op mensen. Bovendien zijn BBP en DBP giftig voor het aquatisch milieu en is geconcludeerd dat DEHP een hormoonontregelaar in het milieu is.

 

De meeste ftalaten komen van buiten de EU

Het Agentschap concludeerde dat vanwege de effecten op de voortplanting het gebruik ervan in voorwerpen niet afdoende wordt gecontroleerd en stelde daarom samen met de Deense autoriteiten een beperking voor. Het doel was om de risico’s te vermijden die niet alleen gepaard gaan met ftalaten die in de EU worden vervaardigd, maar ook die in geïmporteerde artikelen. In die artikelen werden namelijk de meeste van de vier ftalaten op de EU-markt aangetroffen. Uit cijfers uit 2014 blijkt dat 73% van de totale hoeveelheid van de vier ftalaten in artikelen zat die op de EU-markt werden geïmporteerd. Een stijging van 16,5% ten opzichte van 2011.

 

Beperkingen sinds 7 juli 2020

Ten slotte zijn de ftalaten DEHP, DBP, DIBP en BBP sinds 7 juli 2020 beperkt in artikelen en deze beperking zal naar verwachting jaarlijks ongeveer 2000 jongens redden van verminderde vruchtbaarheid op latere leeftijd. De beperking beperkt het gebruik en het op de markt brengen van deze ftalaten in artikelen, bijvoorbeeld in zwemhulpmiddelen voor kinderen, vloeren, gecoate stoffen en papier, recreatiemateriaal, matrassen, schoenen en kantoorbenodigdheden. DEHP, DBP en BBP zijn al sinds 2007 verboden in speelgoed en kinderverzorgingsartikelen en DIBP sinds januari 2019.

 

Toekomstige stappen

ECHA screent regelmatig de aanvullende SVHC’s op de autorisatielijst. Naast de vier ftalaten heeft het Agentschap via dit proces vastgesteld dat het mogelijk is om drie loodchromaten – geclassificeerd als kankerverwekkend en giftig voor de voortplanting – te beperken.

 

Leren van de geschiedenis

De Europese Commissie merkte in haar REACH-evaluatie uit 2018 op dat de beperkings- en autorisatieprocessen verder kunnen worden verbeterd om de wetgeving efficiënter te laten werken. Om dit aan te pakken, werkt ECHA aan het verbeteren van de wisselwerking tussen beperking en autorisatie door meer vereenvoudigde en efficiënte manieren voor te stellen om artikel 69, lid 2, van REACH te implementeren.

 

Verdere informatie:

Bron: Echa Newsletter
Lees Meer: ECHA waarschuwt: Bereid je voor op Brexit!

Voorbehoud
Deze informatie is met de grootst mogelijke zorg samengesteld, in sommige gevallen uit verschillende informatiebronnen. (Interpretatie)fouten zijn niet uitgesloten. Er kan dus geen enkele wettelijke verplichting aan deze tekst worden ontleent. Iedereen die met dit onderwerp te maken krijgt, heeft zelf de verantwoordelijkheid om zich in de materie te verdiepen!